Przez lata Cracovia była słabszym sportowo i biedniejszym klubem od rywala z drugiej strony Błoń. Wisła miała pieniądze, Mistrzostwa Polski, sukcesy w europejskich pucharach i lepszych piłkarzy. Cracovia w tym czasie zyskała sobie opinię klubu, który mimo wielkich ambicji właściciela, ciągle walczy o utrzymanie. Przez zespół w ekspresowym tempie przewijali się nie zawsze poważni trenerzy, a nieudolność niektórych kontraktowanych przy Kałuży piłkarzy, była stale wyszydzana przez kibiców i media. Cracovia długo miała opinię klubu, którego organizacja i poziom sportowy nie przystaje do bogatej historii.

W tej chwili nikt już nie robi sobie z Cracovii żartów. Trzecie miejsce w tabeli pozwala im w końcu patrzeć z góry na tonącą w długach Wisłę. Tak wysoko po 13 kolejkach byli ostatnio w sezonie 2005/2006. Działacze po latach prób znaleźli w końcu trenera, który dał tej drużynie niewidzianą od dawna jakość. Jacek Zieliński przejął zespół w kwietniu tego roku i pod jego wodzą Pasy wygrały grupę spadkową ekstraklasy nie przegrywając dwunastu kolejnych meczów. Cracovia Zielińskiego to zespół bardzo dobrze zorganizowany, grający ofensywnie i na tyle skutecznie, że więcej bramek od nich strzeliła jak na razie tylko Legia.

Cracovia, tak jak Zagłębie, gra systemem 4-2-3-1. Podobnie jak u nas, siła ofensywna zespołu opiera się na skrzydłach. Szybcy i agresywni boczni pomocnicy Kapustka (2 bramki, 6 asyst) i Rakelss (6 bramek, 3 asysty) często wymieniają się stronami, w dodatku schodzą do środka, robiąc miejsce ofensywnie grającym bocznym obrońcom: Wójcickiemu i Jaroszyńskiemu. Niezwykle ważny dla Cracovii jest środek pola. Przeżywający drugą młodość, kreatywny Cetnarski (5 bramek, 4 asysty) odpowiada za strzelanie i kluczowe podania. Ludźmi od czarnej roboty w tej strefie są: Damian Dąbrowski, który zdaniem mediów ma szansę zaistnieć w najbliższym czasie w reprezentacji oraz Miroslav Covilo, jeden z najlepszych w ekstraklasie specjalistów od zdobywania bramek głową.

W poprzednim sezonie Cracovia odpadła na tym samym etapie rozgrywek, sensacyjnie przegrywając z Błękitnymi Stargard. Teraz do Pucharu podeszli ambitnie, wystawiając w dotychczas rozegranych meczach jedenastki bardzo zbliżone do ligowych. Raczej nie ma co liczyć na to, że trener Zieliński zlekceważy lidera I ligi i da odpocząć kluczowym zawodnikom. Zresztą rezerwy Cracovia też ma mocne. Na szpicy Jendriska może zastąpić Dariusz Zjawiński, który wbił Dolcanowi dwie bramki w 1/16 finału. Zmiennikiem Cetnarskiego jest Marcin Budziński, autor dziewięciu trafień w poprzednim i dwóch w tym sezonie. Na bokach obrony bez wielkiej straty dla jakości zespołu mogą zagrać Brazyklijczyk Deleu i doświadczony Hubert Wołąkiewicz.

Cracovia będzie najtrudniejszym rywalem, z jakim w tym sezonie przyszło zmierzyć się Zagłębiu. Przeciwko naszym piłkarzom zagra zespół, który gra ładną, techniczną piłkę. Młodzi, ale utalentowani piłkarze (Kapustka, Dąbrowski) mieszają się z doświadczonymi, ale ciągle głodnymi sukcesów, jak Cetnarski czy Rakelss. Mimo wszystko nie jesteśmy bez szans, bo już czterem drużynom udało się pokonać Cracovię. Nasi rywale przegrywali z faworytami: Piastem i Legią, ale też zespołami przeciętnymi: Termaliką i Lubinem. Mieli też ciężką pucharową przeprawę z Dolcanem, wygrywając 3:2. Kluczem do tego, by powalczyć z Cracovią, powinien być środek pola. Nie można dopuścić, by agresywnie grający rywal wygrał walkę o tę strefę, bo powstrzymać akcje, które tam się zaczynają będzie już bardzo trudno.