(Wbrew temu co sugeruje pozycja Wojciecha Bzdęgi, rywale wcale nie położyli się przed Rafałem Jankowskim i jego kolegami z zespołu)

Rafał Jankowski:
- Od momentu straty Wojtka Białka wszystko się posypało. W drugiej połowie pokazaliśmy, że potrafimy grać w piłkę. W tej sytuacji cieszymy się z jednego punktu, ale na pewno czujemy niedosyt.  Zabrakło nam może jeszcze jednej sytuacji, żeby wygrać to spotkanie, ale musimy uszanować ten punkt, bo graliśmy w dziesiątkę, a udało nam się podnieść. Teraz będziemy grali u siebie przy światłach i liczymy na wsparcie kibiców, bo przy dopingu gra nam się dużo łatwiej.

- Nie będę mówił, jak wykonuję rzuty karne. Niech to zostanie moją słodką tajemnicą. Cieszę się z bramki, bo długo nic nie strzeliłem. Niby to bramka z karnego, ale ważne, że wpadła. Szczerze mówiąc jeszcze odczuwam kontuzję mięśnia dwugłowego, ale cały czas pracuję nad tym, żeby go wzmacniać. Ważne, żeby go wzmacniać i z każdym meczem będę dochodził do siebie. Jeszcze nie mam tyle siły w płucach do biegania i nogi strasznie bolały, ale masażysta przed meczem pomógł.

- W przerwie w szatni padły ostre słowa. Na boisku nie możemy się opierdzielać, tylko musimy sobie podpowiadać. A szatnia, to jest takie miejsce, w którym możemy się, za przeproszeniem, opierdolić, pokazać, że mamy jaja i potrafimy grać w piłkę. Czasem mówi się, że w dziesięciu gra się łatwiej, niż w jedenastu i chyba było to po nas widać. Nie było asekuranctwa, każdy zapierdzielał za dwóch, bo zdawał sobie sprawę, że gramy w jednego zawodnika mniej. Dlatego musieliśmy w tym meczu zostawić  zdrowie i serce.