Już zimą zapowiadano racjonalizację wydatków. Pozbyto się kilkunastu piłkarzy, pozostałym obniżono kontrakty. Został wprowadzony system motywacyjny, zarobki zawodników miały być uzależnione od realizacji celu, jakim był awans do I ligi. Wydawało się, że wszystko to robione było z głową i z myślą o tym, by nie przekroczyć budżetu, opartego w dużej mierze na miejskich pieniądzach.

Po zaledwie kilku miesiącach okazało się, że potrzebne są cięcia dramatyczne. Zagłębie ma grać młodzieżą, na wyjazdy wybierać się w dniu meczu. W ramach oszczędności prezes rozważa na wybranych meczach wpuszczanie publiczności tylko na trybunę krytą. Owszem, Marek Adamczyk zapowiadał przed sezonem, że możliwy jest scenariusz mocno oszczędnościowy, ale uzależniał go od wyników sportowych nowo zbudowanej drużyny. Nie możemy być zadowoleni z postawy Zagłębia wiosną, ale nie oszukujmy się, mogło być dużo gorzej. Wszystko wskazuje na to, że ciąć trzeba, bo klubowa kasa już w czerwcu jest pusta.

Ciąć to my, ale nie nam

Jeżeli jednak powodem była, zdaniem prezesa, również katastrofalna forma sportowa, to widzimy tu pewną niekonsekwencję. Za budowę drużyny na rundę jesienną, bezpośrednią odpowiedzialność ponoszą dwie osoby: trener Leszek Ojrzyński i dyrektor sportowy Radosław Ogiela. Ojrzyńskiego już w Zagłębiu nie ma i jest on jedyną osobą, która na obecnej sytuacji skorzystała. Pozostaje Ogiela, którego odpowiedzialności prezes jakby nie zauważał. Wręcz przeciwnie, na każdym kroku podkreśla jego zasługi. Owszem, dyrektorowi udało się bezkosztowo rozwiązać kontrakty z dziesięcioma piłkarzami, ale nie zapominajmy o tym, kogo wspólnie z Ojrzyńskim sprowadził na ich miejsce. Siedemnastu nowych, z których sprawdziło się może dwóch, trzech.

Prezesowi taki procent trafionych transferów widocznie nie przeszkadza. Nie tylko nie wspomina o możliwości rozstania z Ogielą, ale nawet nie zamierza renegocjować jego kontraktu. I to w momencie, w którym czołowym piłkarzom drużyny, proponuje się obcięcie wypłat o połowę. Prezes nie zamierza też szukać oszczędności we własnym portfelu. Przynajmniej nigdzie jeszcze nie zadeklarował takiej gotowości. Zresztą zarobki Adamczyka są pilnie strzeżoną przez niego tajemnicą, której nie udało się wydobyć nawet radnym. Prezes swoje wysokie pobory uzasadnia odpowiedzialnością, ale nie oszukujmy się: w polskiej piłce jeszcze żaden prezes nie odpowiedział za zaniedbania w klubie własnym majątkiem. Włącznie z Pawłem Hytrym, którego Adamczyk nie tylko mógł, ale nawet powinien do odpowiedzialności pociągnąć.

Miasto ma, Miasto (nie) da

Domeną poprzednich władz Zagłębia, było wyciąganie pieniędzy na funkcjonowanie klubu ze środków publicznych. Czy to bezpośrednio, czy od grających na miejskim stadionie klubów ekstraklasy. Prezydent, za którego kadencji upadła sosnowiecka koszykówka, siatkówka i bliski upadku jest hokej, ulegał, bo ze względów wizerunkowych nie mógł sobie pozwolić na pogrążenie najpopularniejszej w Sosnowcu dyscypliny. Władza w klubie się zmienia, obyczaje niekoniecznie. Prezes Adamczyk wziął udział w kampanii wyborczej Kazimierza Górskiego, klub otrzymał milion złotych dokapitalizowania, a Gmina przejęła 49% akcji Zagłębia.

Okazało się jednak, że to za mało. Plan prezesa opiera się na tym, żeby Gmina, która i tak już teraz utrzymuje klub, została udziałowcem większościowym. Wiąże się to oczywiście z jeszcze większymi środkami, jakie miałaby przekazywać do klubu, a w zamierzeniach prezesa zapewne, kolejnym dokapitalizowaniem Spółki, czyli szybkim zastrzykiem finansowym, pozwalającym na dalszą wegetację. Wygląda jednak na to, że cierpliwość miejskich włodarzy powoli się kończy, tym bardziej, że pomoc Zagłębiu jeszcze w tym roku budżetowym, musiałaby się wiązać z przesunięciem środków przeznaczonych na inne cele.

Właściciele na papierze

Posiadaczami większościowego pakietu akcji, czyli faktycznymi właścicielami klubu są panowie Kozielski i Książek. Ich wkład finansowy w działalność Zagłębia jest tajemnicą handlową, ale wiemy, że miesięcznie ta dwójka i garstka sponsorów sprowadzonych za kadencji obecnego prezesa, przekazuje na konto klubu 33 tysiące złotych. Zgodnie z umową, zawartą przy przejmowaniu akcji, mieli dokapitalizować Zagłębie kwotą miliona złotych. Do tej pory nie wywiązali się z tego zobowiązania i raczej już się nie wywiążą. Kozielski niedawno kupił akcje GKS Jastrzębie za 100 tysięcy złotych, tłumacząc to tym, że nie umie odmawiać. Skoro nie potrafi, to prezes powinien tym bardziej naciskać go na wywiązanie się z umowy. Zamiast tego Adamczyk proponuje radnym, by przejęli akcje należące do Kozielskiego i Książka, czyli de facto uwalnia ich od zobowiązania.

Ironią jest to, że obaj, ciągle jeszcze, właściciele przychodząc do klubu zapowiadali szybkie rozdrobnienie pakietu akcji. Po kilku miesiącach okazuje się, że najprawdopodobniej 100% udziałów trafi w ręce jednego akcjonariusza – Gminy. Kozielski z Książkiem nie potrafili namówić lokalnego biznesu do hojniejszego wsparcia Zagłębia, choć zapowiadali, że jest to dla nich priorytetem. Prezes Adamczyk zapowiadał powstanie unikalnego w skali kraju projektu Zagłębie Business Team. Do tej pory nic takiego nie funkcjonuje, za to w mediach pojawiła się informacja o powstaniu Sandecja Business Team. Zapewne zbieżność nazw nie jest przypadkowa, skoro w Nowym Sączu również współpracują z firmą Wizard Sports Group.

Wierzyciel dłużnikiem?

Sytuacja nie jest więc wesoła. Właściciele dają na klub niewielkie pieniądze. Mimo ambitnego planu nie udało się pozyskać dużej grupy mniejszych sponsorów, choć mieli się tym zajmować ludzie z doświadczeniem w tego typu działaniach. A że pieniądze się kończą, trzeba ciąć gdzie się da i liczyć na to, że Gmina po raz kolejny rzuci koło ratunkowe. Pewnie łatwiej by było w przypadku awansu, choć gra była ryzykowna, bo trzeba by wypłacić piłkarzom premię, wzmocnić skład przed nowym sezonem, a to mogłoby być dla klubu gwoździem do trumny.

Cały czas wisi też nad klubem widmo spłaty zadłużenia. Największym wierzycielem jest Krzysztof Szatan, który co prawda pod naciskiem Miasta prolongował termin spłaty do końca 2012 roku, ale nie zmienia to faktu, że trzeba będzie mu pieniądze oddać. W wypowiedziach prasowych byłego właściciela, można wyczytać nutę satysfakcji z obecnych problemów Zagłębia, których zresztą jest współautorem. Sam Szatan nie wywiązał się do końca z podpisanej umowy sponsorskiej, w pewnym momencie zaprzestając przelewania pieniędzy, narażając za to klub na koszta w postaci podatku od niezapłaconych faktur. Prezes nie naciskał, tłumacząc to wypowiedziami Szatana o tym, że być może wznowi finansowanie. Oby ten, lub kolejny zarząd, potrafił zmniejszyć zadłużenie wobec byłego właściciela o pieniądze, które on sam jest winien klubowi.