Moderatorzy: flex, turku, Landryn, Smazu, krzysiu, LucasUSA, swiezy52
przez Tadeusz Wisniewski 2016-12-01, 12:05 pm
przez novack 2016-12-01, 12:10 pm
przez dziejus 2016-12-01, 12:41 pm
przez patrios91 2016-12-01, 1:24 pm
przez Adam1906 2016-12-01, 1:49 pm
przez novack 2016-12-01, 2:48 pm
przez GrubyPerez 2016-12-01, 3:28 pm
novack napisał(a):Gołębiewski. Napastnik, wysoki, silny, techniczny, 29 lat,129
przez August 2016-12-01, 4:04 pm
przez Adam1906 2016-12-01, 4:41 pm
przez Blajpios 2016-12-01, 4:41 pm
W każdym razie, nie jest to więc już zaklepane, ale skoro Prezes mówił tak kategorycznie, że nie, to jest jednak bardzo realne. przez kowal72 2016-12-01, 4:42 pm
Bierzcie go sobie nawet za darmo.
przez August 2016-12-01, 5:10 pm
kowal72 napisał(a):A za słowa Waszego prezesa, tu cytat z naszej strony: "Mimo zapowiedzi prezesa Zagłębia, że nie będzie podkupywał trenera ligowemu rywalowi, wiemy, że dzisiaj ma dojść do spotkania szkoleniowca biało-niebieskich z włodarzem klubu z Sosnowca. Dariusz Banasik poinformował wczoraj piłkarzy Pogoni o propozycji pracy w innym klubie.", przestałem Wam życzyć awansu
przez Tadeusz Wisniewski 2016-12-01, 5:40 pm
przez Adam1906 2016-12-01, 5:47 pm
TRENER POGONI SIEDLCE: CHCIAŁBYM PÓJŚĆ DROGĄ MAGIERY
- Jesteśmy w czołówce, ale nie wpadamy w euforię. Jeszcze jest dużo meczów i sporo punktów do zdobycia – mówi „Przeglądowi Sportowemu” Dariusz Banasik, trener Pogoni Siedlce. Szkoleniowiec rewelacji I ligi opowiada o przemianie Marcina Burkhardta, bogatej bazie treningowej w Siedlcach i swoich planach.
Jak to jest być trenerem największej sensacji I ligi? Przez ostatnie dwa sezony Pogoń do ostatnich kolejek broniła się przed spadkiem. Pan przyszedł do Siedlec i po 15. kolejkach jest piąte miejsce. Dużo trzeba było zmienić?
Dariusz Banasik: Przypominam, że sezon cały czas trwa. Jesteśmy w czołówce, ale nie wpadamy w euforię. Jeszcze jest dużo meczów i sporo punktów do zdobycia. Zmiany? Trochę ich było. Wszyscy, jako zespół i ja, jako trener musieliśmy przejść aklimatyzację. Latem była duża rotacja kadrowa. Nowy szkoleniowiec, nowi zawodnicy i nowa koncepcja gry. To wszystko sprawiło, że potrzebowaliśmy czasu na poznanie się i zgranie. Obecnie wszyscy świetnie się dogadujemy. Zrobił się kapitalny zespół, zwłaszcza pod względem mentalnym. Mamy tego efekty.
Latem do drużyny przyszło trzynastu zawodników. Odeszło jedenastu. Taka rewolucja była niezbędna?
Dariusz Banasik: Zanim trafiłem do Pogoni, to analizowałem kadrę zespołu i jego wyniki. Wiedziałem, że była to drużyna, która przez ostatnie dwa lata rzutem na taśmę utrzymywała się w I lidze. Doszedłem do wniosku, że nie ma sensu trzymać tego samego stanu ludzkiego, bo bardzo możliwe, byłoby powtórzenie scenariusza z ostatnich dwóch lat. Uznałem, że trzeba przewietrzyć szatnię. Udało się sprowadzić zawodników lepszych, jeżeli chodzi o jakość piłkarską. Taki Marcin Burkhardt czy zawodnicy wypożyczeni z Legii Warszawa (Rafał Makowski i Alban Sulejmani – przyp. red.), na pewno podnoszą poziom. Transfery były kluczem. Zmiany były absolutnie konieczne, jeżeli chcieliśmy zrobić krok do przodu.
Wspomnianego Burkhardta wszyscy pamiętają jako klasycznego rozgrywającego, a u pana w Pogoni często jeździ na tyłku, gra wślizgiem, walczy. Ciężko było go przekonać do takiej metamorfozy?
Dariusz Banasik: Przed tym, jak podpisaliśmy z nim kontrakt, odbyliśmy długą rozmowę. Byłem pod wrażeniem, tego jak się zmienił w stosunku do czasów, kiedy pamiętałem go z Legii. Totalnie zmieniło się jego podejście. Dorósł, dojrzał, zmężniał. On ma 33 lata, występował w reprezentacji Polski, za granicą. Dzięki temu ma niesamowite doświadczenie. Teraz pokazuje charakter. Swoim zachowaniem i zaangażowaniem udowadnia wszystkim, że jest z naszą drużyną. Kiedy nam nie szło, to mogłem z nim pogadać na temat taktyki, ustawień, wyborów personalnych. Nie tylko pomaga nam na boisku, ale również mentalnie. Rozmawia z kolegami, doradza im. W pewien sposób został przez to liderem drużyny.
Można powiedzieć, że Burkhardt został trochę pańskim asystentem, tylko takim na boisku?
Dariusz Banasik: Nie chce być źle zrozumiany. Mam taki sposób prowadzenia zespołu, że często rozmawiam z piłkarzami. Jak muszę podejmować jakieś trudne decyzje, to konsultuję się z zawodnikami i pytam o ich zdanie. Tak też jest z Marcinem, który z racji na swoje doświadczenie ma ciekawy ogląd na wiele spraw. Żeby było jasne, taktyki i składu z nim nie wybieram. Od tego w moim sztabie jest Bartek Tarachulski. W przeszłości świetny napastnik, a obecnie mój najbliższy współpracownik. Jego doświadczenie piłkarskie jest również nie do przecenienia. W Pogoni jest już cztery lata. Jego wiedza i pomoc była bardzo pomocna, zwłaszcza na początku pracy.
Na gwiazdę waszego zespołu wyrasta Konrad Wrzesiński. W poprzednim sezonie był bocznym obrońcą, a pan zrobił z niego skrzydłowego. Skąd taki pomysł?
Dariusz Banasik: Po pierwszych meczach zobaczyłem, że Konrad ma problemy z grą defensywną, natomiast nieźle spisuje się z przodu. To bronienie było jego piętą Achillesową. Dużo goli traciliśmy po akcjach rywali jego stroną. Nie zawsze zdążył wrócić, przez co mieliśmy problem z odbudowaniem odpowiedniego ustawienia w destrukcji. W końcu przed meczem z Drutex-Bytovią (1:0) długo zastanawiałem się co zrobić z ich ustawieniem 1-3-5-2. Doszedłem do wniosku, że na bokach może być trochę więcej miejsca. Ustawiłem na skrzydle Konrada. Powiedziałem mu, że nie ma zadań defensywnych i ma koncentrować się na grze do przodu. Za jego plecami na boku obrony postawiłem na nominalnego środkowego obrońcę – Tomka Lewandowskiego. Chodziło o to, żeby on zabezpieczył plecy Wrzesińskiego. Ten wariant wypalił. Konrad wykorzystuje swoją szybkość i zasypuje rywali dośrodkowaniami. Ten manewr miał spory wpływ na to, że nasze wyniki poszły do góry.
Lewandowski ma blisko dwa metry (194 cm wzrostu), a pan ustawia go na prawej obronie! Dość oryginalne rozwiązanie...
Dariusz Banasik: Traciliśmy na początku sezonu sporo goli. Nie szło nam. Po sześciu meczach mieliśmy tylko cztery punkty. Trzeba było zareagować. Przed tym wspomnianym meczem z Drutex-Bytovią (w 7. kolejce – przyp. red.) zarwałem noc i wypisałem sobie jedenaście możliwych składów i zestawień. To były różne ustawienia, warianty. Szukałem miejsca dla Tomka Lewandowskiego. Może faktycznie piłkarsko, jakoś specjalnie nie pasował na bok obrony, ale mentalnie fajnie działał na zespół. Krzyczał, podpowiadał, motywował, walczył. Z racji wzrostu jest przydatny przy stałych fragmentach. Takiego piłkarza zawsze warto mieć na boisku. Zaczął grać bardzo rozsądnie. Nie traci piłek. Wiadomo, że nie jest to jego nominalna pozycja. Trzeba jednak przyznać, że bardzo dobrze na niej funkcjonuje.
Mocno niedoceniany jest też Rafał Misztal, który w poprzednim sezonie z dorobkiem 14 czystych kont był razem z Konradem Jałochą z Arki Gdynia najlepszym, pod tym względem, bramkarzem I ligi. Teraz już sześć razy zagrał „na zero”.
Dariusz Banasik: Ostatnio jest w bardzo dobrej formie. Dużo jednak daje mu to, że przed nim gra doświadczona linia obrony. Lewandowski, Mateusz Żytko, Arek Jędrych czy Daniel Chyła mają razem kilkaset meczów na poziomie I ligi i wyższym. Od tej siódmej kolejki naprawdę tracimy niewiele bramek (tylko pięć – przyp. red.). Oby było tak dalej.
Przed sezonem w jednym z wywiadów mówił pan, że chce jesienią zdobyć 30 punktów. Obecnie macie 23 i jeszcze cztery kolejki do rozegrania w tym roku. Plany się więc zmieniły?
Dariusz Banasik: Uważałem, że 30 punktów to byłoby coś fenomenalnego. Na początku sezonu wydawało się to nie do wywalczenia. Teraz trzeba wygrać dwa mecze i jeden zremisować. Jest to możliwe. Jak osiągniemy ten pułap punktowy, to będziemy mieli naprawdę spokojną zimę.
W Siedlcach od lat głównym celem jest utrzymanie. Pan chce już teraz walczyć o coś więcej?
Dariusz Banasik: Pierwszy cel jest taki, żeby zapewnić sobie utrzymanie. Jak to już będzie, zaczniemy się zastanawiać nad czymś więcej. Do końca roku mamy niezły terminarz (cztery mecze u siebie. Z Miedzią, Stalą Mielec, GKS Tychy i Zagłębiem Sosnowiec – przyp. red.). Mamy piąte miejsce, ale celujemy wyżej. Co będzie dalej? Zobaczymy. Przed rundą wiosenną usiądziemy z zarządem i porozmawiamy o tym jakie mamy perspektywy. Trzeba będzie się zastanowić czy gramy o coś więcej i myślimy o wzmocnieniach, czy zadawalamy się miejscem w środku tabeli.
Przyszedł pan do Pogoni, po sporym sukcesie ze Zniczem Pruszków. To pan wprowadził ich do I ligi, a mimo tego nie został w klubie. Rozstanie po awansie, to niecodzienna sprawa...
Dariusz Banasik: Byłem w Zniczu dwa lata. Tak się złożyło, że miałem utrzymać zespół w II lidze, a udało się... zrobić awans. Spodziewałem się, że po takim sukcesie zespół zostanie wzmocniony. Tak się nie stało. Działacze nie śpieszyli się z rozmowami w spawie mojego nowego kontraktu. Trzeba było podjąć bardzo trudną decyzję o odejściu. Szkoda było chłopaków, dwóch lat pracy, awansu. Po stronie ludzi z Pruszkowa nie widziałem dalszej chęci współpracy. Dlatego uznałem, że trzeba się rozstać. Kluczowe było tutaj odejście sponsora (firmy Nice – przyp. red.). W momencie tego, jak odszedł wiedziałem, że utrzymanie zespołu będzie w zasadzie niemożliwe, a co dopiero mówić o wzmocnieniach. Chciałem powiększyć też sztab szkoleniowy, ale dla tego wszystkiego nie było zainteresowania ze strony klubu. O swoim odejściu poinformowałem jeszcze przed ostatnim meczem Znicza w II lidze.
Długo pracował pan w Legii. Latem wypożyczyliście z tego klubu trzech zawodników: Michała Bajdura, Albana Sulejmaniego i Rafała Makowskiego. Liczy pan, że zimą współpraca z mistrzami Polski jeszcze się rozwinie?
Dariusz Banasik: Chciałbym, ale musimy też zachować odpowiednie proporcje, żeby tych zawodników z Legii nie było za dużo. Współpracę z Legią bardzo sobie chwalę. Sam przy Łazienkowskiej pracowałem 12 lat. Od najmłodszej drużyny dziecięcej do drugiego zespołu seniorów. W Warszawie przeszedłem więc niemal wszystkie szczeble trenerskie. W Legii mam bardzo dobry kontakt z pracownikami klubu i jego dyrektorami. W czasie rozmów z Pogonią dowiedziałem się, że oni chętnie wypożyczaliby młodych piłkarzy z Legii. Dalej będziemy chcieli to kontynuować. Jeżeli chodzi o drużynę mistrzów Polski, to niebawem zagramy z nią sparing (10 listopada przy. red.). Świetnie się znam z Jackiem Magierą, przez co mam nadzieję, że współpraca między naszymi klubami będzie jeszcze lepsza.
Nie wszyscy o tym wiedzą, ale w Siedlcach ma pan jedną z największych baz treningowych w Polsce. Duża liczba boisk, to duży komfort? Ile płyt macie dla pierwszej drużyny?
Dariusz Banasik: Mamy jedno z najlepszych zapleczy treningowych w Polsce. Pięć boisk jest do naszej dyspozycji, wszystkie oświetlone, ogrodzone, obok siebie. Takie warunki sprzyjają rozwojowi piłkarzy. Infrastruktura jest wspaniała. Przez lata pracy w Legii nie miałem takich możliwości, jak w Siedlcach.
W najbliższej kolejce gracie z jednym z największych rozczarowań I ligi – Miedzią Legnica. Tam są nazwiska i doświadczenie, a nie ma wyników. Wygląda na to, że jesteście w tym meczu faworytem...
Dariusz Banasik: Nie przesadzajmy. Miedź Legnica personalnie na każdej pozycji ma świetnych zawodników. Patrząc na CV są to czołowi gracze całej ligi. W ostatnich latach Miedź nie spełnia oczekiwań, ale na pewno nazwiska ich piłkarzy robią wrażenie. Gramy jednak u nas. W Siedlcach jesteśmy mocni (domowy bilans: 5 zwycięstw, remis i porażka; bramki 8:5 – przyp. red.). Chcemy grać o komplet punktów. Szczerze przyznam, że za bardzo teraz nie patrzymy na to, kto jest po drugiej stronie. Gramy swoje niezależnie od przeciwnika. Chcemy wygrać szóste spotkanie z rzędu na własnym stadionie.
Niedawno były trener rezerw Legii – Jacek Magiera został pierwszym szkoleniowcem przy Łazienkowskiej. Sezon zaczynał w pierwszoligowym Zagłębiu Sosnowiec. Jak pan patrzy na jego drogę, to marzy się, żeby kiedyś pójść podobną?
Dariusz Banasik: Przez 12 lat pracy w Legii zaliczyłem wszystkie szczeble pracy trenerskiej. Później trafiłem do II ligi, wywalczyłem awans. Obecnie prowadzę zespół na zapleczu ekstraklasy. Marzy się, żeby kolejnym etapem była już ta najwyższa liga. Wiadomo, że każdy chce pracować w najlepszym klubie w Polsce, jakim jest Legia. Potrzebuję jednak jeszcze lat pracy, muszę łapać doświadczenie. Kiedyś marzyłem o tym, żeby być w sztabie szkoleniowym pierwszej drużyny Legii. Teraz, kiedy jestem samodzielnym trenerem, to marzenia są większe. Kto wie może za parę lat, będzie mi to dane. Na razie jednak Jacek nie musi się martwić. Odbudował Legię, a remis z Realem jeszcze wzmocnił jego pozycję. Życzę mu, żeby pracował przy Łazienkowskiej jak najdłużej. Jeżeli on będzie miał wyniki, to ja mogę poczekać.
przez robercik 2016-12-01, 5:56 pm
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników